Zgodnie z zasadą, jeśli sam się nie pochwalisz, to nikt cię
nie pochwali, tę notkę poświęcę autorskiemu programowi nauczania mnemotechniki,
który napisałem był w ubiegłym roku i który od tego czasu sprzedaje się na
razie w formie korespondencyjnego kursu internetowego. Informacje nt.
najbliższych terminów kolejnych edycji można znaleźć na stronie internetowej
kursu (http://www.mnemory.dictum.edu.pl/) oraz na facebookowej stronie kursu (http://www.facebook.com/MnEMORY), gdzie również można znaleźć informacje o sprzedażach grupowych tego kursu.
Podręcznik i ćwiczenia
Kurs MnEMORY Techniques składa się z 24 lekcji. W każdej lekcji uczestnik
otrzymuje fragment podręcznika teoretycznego (fioletowy obok) oraz zeszyt ćwiczeń (biały poniżej). W podręczniku
znajduje się wykład nt. określonej techniki, metody lub zasady mnemotechnicznej
bądź też elementów psychologii pamięci. Oprócz przykładów użycia technik lub
metody znajdują się w nim również ciekawostki oraz odpowiedzi na potencjalne
pytania, które mogą się nasunąć podczas lektury każdego wykładu.
W zeszycie ćwiczeń znajdują się zadania dobrane w taki
sposób, by na ich przykładzie można było przećwiczyć w praktyce użycie
omówionej w zeszycie teoretycznym techniki lub metody mnemonicznej. Dodatkowo
ćwiczeniom towarzyszą zadania rozwijające różne typy inteligencji, a także
powtórki, umożliwiające sprawdzenie własnych tzw. realizacji technik i metod
mnemonicznych, czyli konkretnych zastosowań technik i metod na danym materiale.
Program uzupełniłem także o teorię i ćwiczenia notowania
(odmiany notatek i ich przydatność w nauce), sposoby zarządzania powtórkami
oraz podstawowe informacje teoretyczne nt. efektywnego powtarzania (powtarzanie
planowane o stałych i zmiennych odstępach w czasie) oraz niezbędną teorię
dotyczącą pracy z materiałem nauczania (analiza i segregowanie materiału, dobór
technik i metod).
Kurs opiera się na moim autorskim modelu mnemotechniki jako
zbioru technik tworzenia tzw. pośredników mnemonicznych, czyli podpowiedzi do
określonych elementów materiału nauczania. Oczywiście podstawy tego modelu są
objaśnione już w pierwszym zeszycie, w którym również znajduje się klasyfikacja
praktycznie wszystkich technik mnemonicznych (zastosowany model w zasadzie nie
dopuszcza innych), choć oczywiście nie przedstawiam w swoim kursie absolutnie
wszystkich odmian każdej techniki.
Zagadnienia
Oto spis najważniejszych zagadnień omówionych w podręczniku teoretycznym:
1) Elementy psychologii pamięci:
a)
pamięć podświadoma;
b)
teoria głębokości przetwarzania Craika i
Lockharta;
c)
krzywa zapominania Ebbinghausa;
d)
prawa Josta;
e)
teoria przypominania;
f)
teoria zapamiętywania i błędne wspomnienia;
2) Teoria mnemotechniki:
a)
technika i metoda mnemoniczna;
b)
realizacja techniki (metody) mnemonicznej;
c) zasady mnemotechniczne (cechy pośrednika
mnemonicznego ułatwiające zapamiętywanie);
d)
pośrednik mnemo(tech)niczny i jego budowa;
e)
klasyfikacja technik mnemonicznych:
·
techniki werbalne:
§
słowa zastępcze,
§
słowa pomocnicze,
§
neologizmy,
§
akronimy,
§
alfabety cyfrowe,
§
zakładki (patrz niżej);
·
techniki obrazowe:
§
obrazy pomocnicze,
§
obrazy zastępcze,
§
ilustracje,
§
mnemoniczne mapy myśli;
·
techniki tekstowe:
§
teksty akronimiczne,
§
teksty pomocnicze,
§
teksty rymowane,
§
tłumaczenia dosłowne,
§
wymówienia literowe;
·
metody zakładkowe:
§
zakładki miejscowe (pokój rzymski i jego odmiany),
§
zakładki cielesne,
§
zakładki obrazowe (haki, wieszaki),
§
zakładki imienne,
§
zakładki alfabetyczne,
§
zakładki ortograficzne,
§
zakładki symboliczne,
§
zakładki cyfrowe i liczbowe,
§
motywy zakładkowe;
·
techniki historyjkowe:
§
obrazy,
§
scenki,
§
fabuły;
·
techniki relacyjne:
§
podobieństwa,
§
różnice,
§
reguły,
§
quasi-reguły,
§
ogólna liczba;
·
techniki dźwiękowe;
·
techniki ruchowe;
f)
wiązanie pośredników mnemo(tech)nicznych;
g)
wzmacnianie technik mnemonicznych;
h)
nauczanie mnemotechniczne a inne sposoby nauki;
i)
problemy nauczania mnemotechnicznego:
·
interferencja;
·
przeciążenie;
·
niedostateczne opracowanie materiału;
j)
zbrylanie mnemotechniczne.
3)
Sposoby nauki:
a)
alfabetów,
b)
dat i numerów,
c)
definicji,
d)
drobnych wspomnień,
e)
kształtów i wyglądów (np. kości nadgarstka,
tkanek),
f)
list (zestawień, spisów),
g)
map,
h)
nazwisk i twarzy (polskich i obcych),
i)
odmian wyrazów,
j)
ortografii (pisowni) polskiej i obcej,
k)
reguł (praw, zasad itp.),
l)
słów obcych,
m)
tabel,
n)
tekstów (poezja, proza),
o)
wymowy wyrazów,
p)
wzorów (geometrycznych, chemicznych itp.);
4)
Teoria notowania:
a)
notatka osobista a notatka literacka;
b)
osobiste notatki linearne:
·
skrótowa,
·
symboliczna (ideograficzna),
·
quasi-stenograficzna,
·
stenograficzna;
c)
osobiste notatki nielinearne:
·
mapy myśli,
·
hierarchiczne,
·
tabelaryczne:
§
tabele uporządkowane,
§
tabele nieuporządkowane,
§
tabele Cornella;
5)
Teoria powtarzania:
a)
powtarzanie systematyczne,
b)
powtarzanie planowane:
·
statyczne,
·
dynamiczne;
c)
sposoby wspomagania powtórek:
·
dziennik,
·
fiszki,
·
kartoteka,
·
programy komputerowe;
6)
Praca z materiałem nauczania:
a)
analiza materiału nauczania,
b)
segregowanie informacji,
c)
dobór techniki mnemonicznej do materiału.
Dlaczego MnEMORY?
Znając nieco branżę kursów technik pamięciowych, mogę
powiedzieć, co odróżnia mój kurs. Przede wszystkim zawiera spójny wykład
mnemotechniki, dzięki któremu wiem, co jest, a co nie jest mnemotechnicznym
uczeniem się, kiedy stosuję mnemotechnikę, a kiedy po prostu powtarzam i liczę
na to, że moja pamięć podświadoma sama utworzy powiązania danej informacji z
innymi, już zapamiętanymi informacjami.
Znajdują się też w kursie MnEMORY techniki niezmiernie
rzadko omawiane. Mówię tu o technikach, które nazwałem relacyjnymi, gdyż
podstawą tworzenia wskazówek są relacje między elementami materiału nauczania
lub informacjami nowymi i znanymi, np. podobieństwo, różnica, reguła lub
quasi-reguła. To wbrew pozorom skuteczne techniki, choć zawierają niewiele cech
ułatwiających zapamiętywanie.
Wiele kursów stara się zestawić zasady stosowania
mnemotechniki, czyli innymi słowy sposoby takiego stosowania technik/metod mnemonicznych, które zwiększają prawdopodobieństwo skuteczności danej techniki
lub metody. Zbiór takich zasad zawarłem również ja w swoim kursie na podstawie
lektury poradników mnemotechnicznych oraz własnych spostrzeżeń (w tym
autopsji). Oto te zasady:
- zasada konkretności,
- zasada subiektywności,
- zasada dynamiczności,
- zasada przesady,
- zasada nietypowości,
- zasada synestezyjności,
- zasada humoru,
- zasada makabry,
- zasada erotyki,
- zasada sceny,
- zasada pierwszego skojarzenia,
- zasada snu,
- zasada wesołej twórczości własnej,
- zasada zawieszenia zasad,
- zasada względnej jednolitości języka,
- zasada ekonomiczności.
W moim kursie znajduje się prawdopodobnie jedyna
definicja zakładki mnemotechnicznej jako grupy technik mnemonicznych, w
których dysponujemy gotowymi zamiennikami określonych elementów materiału
nauczania, np. cyfr, liter, imion itp., dzięki czemu nie musimy za każdym razem
wymyślać zamiennika dla jedynki, litery „a” lub pierwszego elementu na liście.
Ze stosowaniem zakładek wiąże się ryzyko interferencji
wspomnień. O tym w innych kursach nie usłyszymy, a jest to zjawisko dobrze
znane psychologii pamięci i częste przy stosowaniu tej samej techniki
zakładkowej w krótkim odstępie czasu.
Bardzo rzadko można też spotkać omówienia techniki
motywów zakładkowych, bardzo przydatnej w nauce np. rodzajów gramatycznych.
Mało który trener technik pamięciowych zdaje sobie sprawę z różnicy
między mnemotechnicznymi mapami myśli a notatkami w kształcie map myśli o
niewielkiej wartości mnemonicznej. Technikom mapowym (notowania i
zapamiętywania) poświęcony jest osobny zeszyt.
Jako chyba jedyny teoretyk mnemotechniki wskazuję możliwość
istnienia mnemonicznych technik dźwiękowych i ruchowych. Nikt ich jeszcze nie
opisywał i nie badał, ja sam jedynie dopatruję się ich istnienia w pewnych
metodach oraz własnych przypadkach zapamiętania pewnych słów, więc możliwość
istnienia takich technik jest w moim kursie jedynie zasygnalizowana.
Osobno omawiam wzmacnianie i wiązanie wspomnień
mnemotechnicznych – są to w zasadzie ujęte w spójną teorię sposoby
zwiększania prawdopodobieństwa skuteczności konkretnego użycia danej techniki
lub technik mnemonicznych, inne niż zastosowanie się do określonej zasady
mnemotechnicznej.
I wreszcie coś, czego najprawdopodobniej nie znajdziecie w
żadnym kursie: przyczyny nieskuteczności technik mnemonicznych.
Mnemotechnika nie jest magią, ale trudną sztuką, jest w istocie świadomym
konstruowaniem wspomnień, co może się nie udać. Wymyślone słowo zastępcze,
obraz mnemoniczny lub historyjka mogą się nam zwyczajnie nie przypomnieć
podczas pierwszej powtórki. To się zdarza. Nie raz widziałem, jak moi uczniowie
przesadzali w swoich historyjkach i albo umieszczali w nich za dużo wskazówek
lub za mało cech ułatwiających zapamiętanie. To są dwie skrajności, które można
uznać za najczęstsze przyczyny nieefektywności realizacji danej techniki lub
metody.
O, a właśnie: nie każdy trener zdaje sobie sprawę z
istnienia różnicy między techniką, metodą a ich realizacjami
(wyjaśnienie różnicy między tymi pojęciami znajduje się na początku mojego
kursu): żadna technika ani metoda mnemoniczna nie są nieefektywne lub
nieskuteczne, bo to są jedynie ogólne sposoby tworzenia podpowiedzi do danej
informacji, której się uczymy. Co może być nieskutecznego w technice słów
zastępczych: dopasuj do słowa nieznanego podobnie brzmiące lub podobnie
zapisywane słowo znane. To jest jedynie sposób, nieskuteczne może być jego
praktyczne użycie, np. słowo „walec” do ang. „wing”. Od razu widać, iż oba
wyrazy mają zbyt mało elementów podobnych, innymi słowy materiał nauczania
(ang. „wing”) nie został dostateczne opracowany, tzn. przeanalizowany i
zamieniony na taki ciąg liter lub głosek, który by podpowiadał ciąg liter
<wing> lub ciąg głosek [wɪŋ]. Odpowiednim słowem zastępczym mogą być:
winda, wino itp.
No, to się pochwaliłem… :D